Kocam ile ben yaklaşık 20 yıllık evliyiz. Geçen gece onu sevdiğimi nasıl anladığını sordum. Bu basit bir soru, değil mi? Cevabı ise "Beni sevdiğini biliyorum çünkü her gece ailemiz için yemek hazırlıyorsun, sen bundan nefret etsen de" oldu. Onunla ilk tanıştığımızda, en sevdiğim şeylerden biri de yemek pişirebiliyor olmasıydı. O zamanlar tek başıma yaşıyor ve evde basit şeyler hazırlayarak besleniyordum: Yumurta, makarna veya mikrodalgada ısıtılmış donmuş yiyecekler gibi… Ve asla yemek yapmaktan hoşlanan insanlardan biri olmadım. Aslında yemek yapmaktan nefret ederim! Hatta nefret, hislerimi tarif etmeme yeterli güce sahip değil.
Yakında kocam, ona olan sevgimi ölçmek için başka bir yol bulmak zorunda kalacak nedeni ise bu yemek yapma işi sona ermek üzere. Önceden, ben de çalışırken, yemek sorununu dönüşümlü hallederdik. Hattaysa eve benden erken gelip hafta içi tüm akşam yemeği sorumluluğunu aldığı bir dönem de olmuştu. Hafta sonları üstlendiğim yemek problemini çözmek benim için zaten kolaydı; Merhaba pizza, merhaba barbekü! Ama artık evden çalışıyorum ve bu da görünüşe göre, akşam yemeği hazırlamanın da asli görevlerim arasına katılması anlamına geliyor. En azından çocuklarımın bana yardım edecek kadar büyümüş olmalarına çok seviniyorum. Gerçi yaptığım yemekleri sürekli olarak babalarının yaptığıyla, büyük annelerinin yaptığı ile ya da bir arkadaşlarının annesinin yaptığıyla kıyaslamaktan vazgeçmiyorlar.
Sizi duyabilir gibiyim. Menü planlaması yapmam gerektiğini, çocukları işin içine daha çok katabileceğimi ve kendimi konuya dair geliştirebileceğimi düşünüyorsunuz. Sizde haklı olabilirsiniz, belkide yapmam gerekenler bunlar. Ama çoğu zaman dolaptan daha önce çıkartmış olmam gereken et çözülmüyor, gerekli malzemelerin tükendiğinin farkında olmuyorum, gereğinden az veya fazla pişiriyorum. İşin aslı ise 20 senedir ne kadar çabalarsam çabalayım yemek yapmak konusunda kendimi bir türlü geliştiremedim.
Sebebi ise çok basit. Tekrarlamam gerekirse: Ben yemek yapmaktan nefret ediyorum! Bir gün evde yemekleri yapması için birisi olacak. O güzel sofralar hazırlayacak ve bana düşen tek şey ise tabağımdakilerin tadını çıkarmak olacak. Belki o gün bakım evinde, ağzıma kaşıkla beslenirken gelecek ama o gün mutlaka gelecek… Lütfen bana bu konuda yalnız olmadığımı birisi söylesin. Aranızda benim gibi hisseden bir başkası yok mu?
Gönderi Oluştur
Kendi evimde gündüzlü çocuk bakmaktayım ankara polatlıda oturuyorum evli iki çocuk annesiyim daha ön.. Devamını Gör
27 05 1963 trakya kıyıköy doğumlu albay eşi bir kızı bir oğlu 3 torunu var istanbulda yaşıyor bir ay.. Devamını Gör
ben Diyarbakır lıyım ereğlide yaşıyorum kız yada efendi dul bayan uyar
merhaba. bayan arkadaş yoldaş sırdaş arıyorum
Bayan arkadaş arıyorum somadayım gurbetciyım yanlızım
Gül temizlik güvenilir beğenmek şartıyla uygun ve profesyonel temizlik ürünleriyle hizmet vermeye de.. Devamını Gör
Kendine güvenen bir bayanla arkadaş olmak istiyorum dalga geçenler lütfen yazmasın
Merhabalar rezervasyon için iletişime geçebileceğimiz bir adres var mı
Hekimhanda yaşıyorum emekliyim eşim yok ciddi evlilik istiyorum ciddi olmayan aramasın O541 774 68 .. Devamını Gör
Slm ben Ali bayan arkadaş arıyorum gizlilik içerisinde olması tercihim 05526393871 dulda olabilir.. Devamını Gör
Ben Ortaca'da yalnız yaşıyorum arkadaşa ihtiyacım var
Ben, ciddiyim. bir sağlık sorunum yoktur. sporcuyum. emekli subayım.65 yaşındayım ama çok bakımlı ve.. Devamını Gör
merhaba ben evlenecek kız arıyorum
Ev ofis temizlikleri için bayan ekip arkadaşlarına ihtiyaç vardır Ağrı merkez
Şengül hanım darıcadan efe seninle arkadaş olmak istiyorum evliyim yaşım 50
Merhaba ben Yenice sanayi sitesinde çalışıyorum kaynakçıyım yaş 34 kendine güvenen doğru düzgün bir .. Devamını Gör
Akçaabat içerisinde merdiven ofis işleri arıyorum sabah 8 45 ve 11 buçuk arası calışabilecegim 1 .. Devamını Gör
Nerden
Ben Turgutlu da yaşıyorum 31 yaşındayım bayan arkadaş arıyorum
Merhaba bayrama temzilik yapıyorum ama baş edemiyorum acil birine ihtiycaım var bugün gelirmisiniz a.. Devamını Gör