Evi sırtında

Bir zamanlar bir kaplumbağa varmış bütün hayvanlar onunla dalga geçermiş ağırlığı için o yavaş gittikçe yanından geçer güler ve biz ikinci tura gidiyoruz sen hala yoldasın derlermiş. Kaplumbağa bunlara hiç aldırış etmez dinlemez yoluna devam edermiş ağır ağır. Yine bir gün bir kuş dalga geçerek uçmuş tepesinden ne hantal şeysin yav sen hala aynı yerdesin aynı kasfadasin hiç değişmedin bee diyerek ucuyormus tepesinde. Kaplumba kafasını kaldırmış yukarı sana yukarda uçmayı sağlayan yaradan banada böyle sürünmeyi nasıp etti noldu yaratıcımımı beğenmiyorum demiş tam o sırada bir fırtına kopmuş bir rüzgar bir yağmur derken yer gök birbirine girmiş kaplumbağa kabuğuna cekilmi beklemiş hemen sonra önüne pat diye bir şey düşmüş kafasını bir çıkarmış bizim geveze dalga geçen kuşun ta kendisi perişan bir halde yere çakılmış duruyor. Gözlerini aralamış ve kaplumbağaya bakıp sana yerde sürünmeyi reva gören mevla bana yere çakılmayı reva gördü demiş.Ve bizim kaplumbağa dayanamamış ve şu sözleri söylemiş bak ben evimi sırtımda taşıyor ve bundan hiç şikayet etmiyorum bu beni yavaşlatsada mevlanın bir bildiği vardır diyip geçiyorum söyleyin bana hanginiz yuvanızı evinizi sırtınızda taşıyorsunuz ki benle hep dalga geçiyorsunuz gülüyorsunuz.Yükü ağır olanın sırtı kanbur olur derdi çok olanın başı dumanlı olur dilerim geveze kuş buda sana bir ders olur diyerek yoluna devam etmiş kaplumbağa...