Kokuyordu buram buram toprak
Sanki gökyüzü ödüyordu bedelini
Damla damla toprağa ,yukardan
Bakmanın bedelini utangaç bir tavırla
Çarparken dala taşa yaprağa
Utanma diyordu toprak gel süzül
Açayım bağırmı taşlaşmış kalbim
Yumuşasın damala damla akan gözyaşınla
Yeşersin fışkırsın kalbimden binbir türlü
Canlı sana açsın ellerini sana baksın daima
Ve sen bana dökerken içini her şimşek çakışında merak etme hep ben olacağım
Aşağıda karşında sen ve ben birlikteyiz daima....