Neydi mevzu insan

Anlamlı şiirler kategorisinde yer verdiğimiz Neydi mevzu insan başlıklı şiiri okumak için tıklayın.

Neydi mevzu insan
Önce yapıldı,toprak ile
Abı hayat suyundan,
Yaşatan verdi ona
Kendi ruhundan
Yaşatanın ruhuyla canlanıp
Tene geldi insan.
Dışı bir kabuktu
Özü ruh ile can,
Önce aslına ermeli insan.
Bir anne bir babadan
Çoğaldı Adem ile Havvadan.
Kıskançlık var mayadan
O da hep sevgi ve aşktan
Biraz sabırlı olsa insan
Bağrına basacak onu yaratan.
Sabırsız söz dinlemez,
Öz nedir, özünü bilmez
Ben der bencilleşir
Kendini madde zanneder
Cahilleşir.
Bir eş bir aile, bir insan olup
Hayvandan üstünleşir.
O ruha cana aşıktır.
Şevhete takılıp kalan sapıktır.
Düşse ölse sevdiği o an
Aşık o cesetten sevgisi gider
Soğuklaşır.
Özden , Bizi özden okutmadılar.
Allah ile insanı ayırdılar
Allah aşkını insandan neşreder
İnsan ne eder ise Allah ile bir eder.
Örtünmek iki türlüdür
Bir edep saygı sevgi insanlık
Elbisesi ile
Öbürüde Türkün öz giysisi ile.
Kalpte fitne var ise
Götür koy kafese
Kafese girse bile
Kalb bozuk ise.
Cinsiyeti düşünen
Beyine sahip ise.
Olmuyor canım olmuyor
Yüzden okumakla olmuyor
İnsan özüne inmezse
Testiler hiç dolmuyor.
Açılıp saçılsanda, örtünüp kapansanda.
Gerçeği bulmayınca
Kerem aslı olmuyor
Aşk olmayınca, Leylayı bulmayınca
Leylada kim deyip
Mevlayı bulmayınca
Örtünsende olmuyor açılsanda olmuyor